نظر کمال الدین عبداللهی برای کتاب کیمیاگر

سلام و عرض ارادت خدمت عزیزان کتابراه، کتاب مشهور کیمیاگر از جنبه‌های مختلفی قابل نقادی است. ابتدا اینکه خود کوئلیو اساساً یک کولی است. آداب و رسوم حاکم بر کولی‌ها بسیار قابل توجه است. آن‌ها هنر خاصی ندارند، همواره آواره و بی خانمان هستند، به خانواده با دیدی منفعت طلبانه نگاه می‌کنند آنهم از نوع سخیف آن. زبان‌های مختلفی را کار کرده‌اند چون به جاهای مختلف سفر می‌کنند. آن‌ها کف بین، ساحر، و لا مذهب‌اند. جالب است که قهرمان داستان دقیقا یک کولی است و به تنها چیزی که اعتبار نمیدهد خانواده است اسمش سانتیاگو است که تعلق خاطر مؤلف را به آیین‌های میترایی نشان می‌دهد. درست در پای اهرام مصر که کعبه‌ی ساحران و جادوگران است قهرمان داستان به اشراق می‌رسد. راهنمای او خود یک ساحر کارکشته است. شراب جزو جدایی ناپذیر قصه است همانطور که در زندگی مؤلف هم همینطور است. از میان این همه اسم و دین باید فاطمه انتخاب شودو اسلام، که یک دختر مسلمان دلباخته جوانی شود بی خانمان و کولی. تنها نقطه‌ی امید بخش داستان توجه به قلب و دل و عشق است که اینها هم در منظومه‌ی فکری یک کولی بی اعتبار است. داستان بدرد فیلم‌های بی مایه‌ی هندی می‌خورد که البته فروش زیادی هم دارند و باب طبع خیال پرداز آدمی است.