نظر F.kh برای رمان بانوان عمارت میسالونگی

با سلام. شروع رمان خوبه اما از اون لحظه‌ای که میسی بدون هیچ مقدمه‌ای چمدانش رو بست و رفت سراغ جان اسمیت و تقاضای ازدواج کرد. فهمیدم که رمان بی ارزشیه. با توجه به سنت‌های حاکم بر جوامع آن دوره به هیچ عنوان قابل درک نیست چطور خانمی با خواهش و التماس از یک آقا درخواست ازدواج کنه. و نکته بسیار مهم آیا یونا روح بود و فقط میسی اون رو میدید؟ مگر یونا به صرف چای و شیرینی به امارت میسالونگی نرفته بود پس چطور مادر و خاله میسی او را به یاد نداشتند. و خیلی چراهای دیگه. از نظر من رمان نیست یه دست نوشته بسیار ضعیف. و اما ترجمه خانم طاهره صدیقیان خوب بود.