نظر فرزانه برای کتاب صوتی لالایی نیروانا

چند وقتی بود که میخواستم این کتاب و گوش بدم خلاصه‌اش و که خوندم فهمیدم خیلی تلخ و داغون کننده اس. گذاشتم برا وقتی که آمادگی داشته باشم. تا اینکه بالاخره وقتش شد و تصمیم گرفتم گوش بدم. دیدم جذب می‌کنه. قشنگه و ارزشش و داره جریانات روان پیش میرن. توصیفات به اندازه و مناسب هستن نه کم نه زیاد طوری که حوصله سر بر باشن. احساس و فکر آدم و درگیر میکنه. تو موضوعات مختلف هم هست و جالبه که نویسنده تونسته همه‌اش و خوب از آب دربیاره. چقد حرف برا گفتن داشت. چقد خوب تونسته بود خودش و جای شخصیت‌های مختلف بزاره و حسشون و به مخاطب منتقل کنه. خیلی خیلی تلخ بود ولی وجود داره و چقد ملموس به تصویر کشیده بود. کتاب‌های انگیزشی و موفقیت از بس آدم و تشویق به مثبت اندیشی می‌کنن که اگه بخوای یه وقتایی احساسات منفی رو مزمزه کنی و مرورشون کنی احساس گناه بهت دست میده و درحالی که همیشه رو مثبت‌ها تمرکز کردن، باری روی دوش آدم میزاره و آدم و اذیت می‌کنه. انگار آدم در اعماق وجود، سوگوار غمهایی میشه که اجازه درک شدن بهشون نداده ولی گاهی لازمه غم و خشم و نفرت و... رو اجازه ظهور بدی. به خصوص تو جامعه‌ای که ما توش زندگی می‌کنیم پره از بی عدالتی و افکار و رفتارهای نادرست... ظاهرا نویسنده، راوی کتاب خودشه شاید صداش یه صدای حرفه‌ای نباشه ولی چون حس رو، خوب انتقال میده خوبه به خصوص جاهایی که لازمه به لهجه محلی حرف بزنه. البته بهتر بود با یه ریتم آروم تر می‌خوندنبه نظر من این خانم توانمند میتونه خیلی موفق تر هم بشه. از خانم جمشید پور میخوام بازم بنویسه