نظر فاطمه نوحی برای کتاب ترسان

بنظرم لازم نبود نامه انتونیو طولانی نوشته میشد. اگر حال و روز بد ماریسا و بدبینی و ناامیدی و شکایتهاش از زندگی بیشتر شرح داده می‌شد و مخاطب ارتباط بیشتری با شخصیت ناامید ماریسا پیدا می‌کرد، و بعد چنین تجربه جالبی رو، انتونیو براش می‌ساخت و حال و روزش توی اتاقک سنگی بیشتر گفته میشد و مثلا ماریسا فلشبک‌هایی به زندگی قبلیش میزد و متوجه میشد زندگی قبلش اروم و خوب دوست داشتنی بوده و مشکلات زندگی می‌تونه پیچیده تر از حالت نرمال باشه، انوقت یه نامه کوتاه از طرف انتونی، کافی بود. درکل داستان خیلی کوتاه و جالبی بود. من توصیه می‌کنم