یکی از بهترین کتاب‌های جلال ال احمد هست که البته من نسخه‌ی قدیمی و قبل از انقلابش رو از کتابخونه پدرم خوندم.
بنظر من چالشی که مطرح کرده بود، حتی امروز هم یکی از بزرگترین چالش‌های کشور ماست. اینکه در فرآیند پیشرفت جهانی، همه چیز ماشینی میشه و کسی که متخصص‌های این ماشین‌ها رو داشته باشه، بر بقیه حکومت میکنه.
جلال میگه کشور ما چون تولید کننده علم نیست و صرفا مصرف کننده هست، حتی اگر ما مشین‌های به روز و تکنولوژی رو وارد کنیم، چون متخصص نداریم، مجبوریم برای استفاده‌ی مداوم از این تکنولوژی، وابسته‌ی کشور صادرکننده باشیم و اگر فکری به حالش نکنیم، در طولانی مدت همه‌ی منابع مون هم حتی از بین میره. این تکنولوژی برای کشوری که صنعت نداره و حتی کشاورزیش به طور عمده سنتی انجام میشه، خروجی قابل توجهی نخواهد داشت.
حتی در بحث آموزش هم جلال میگه ما وابسته ایم و نمیتونیم تولید علمی داشته باشیم، چون آموزش درستی نداریم و نتیجتا در این امر هم وابسته میمونیم. البته که همه‌ی صحبت جلال درست نیس ولی مطرح کردن چنین بحثی تقریبا ۶۰ سال پیش، نشون میده که چه دید وسیعی داشته.
بنظر من چالشی که مطرح کرده بود، حتی امروز هم یکی از بزرگترین چالش‌های کشور ماست. اینکه در فرآیند پیشرفت جهانی، همه چیز ماشینی میشه و کسی که متخصص‌های این ماشین‌ها رو داشته باشه، بر بقیه حکومت میکنه.
جلال میگه کشور ما چون تولید کننده علم نیست و صرفا مصرف کننده هست، حتی اگر ما مشین‌های به روز و تکنولوژی رو وارد کنیم، چون متخصص نداریم، مجبوریم برای استفاده‌ی مداوم از این تکنولوژی، وابسته‌ی کشور صادرکننده باشیم و اگر فکری به حالش نکنیم، در طولانی مدت همه‌ی منابع مون هم حتی از بین میره. این تکنولوژی برای کشوری که صنعت نداره و حتی کشاورزیش به طور عمده سنتی انجام میشه، خروجی قابل توجهی نخواهد داشت.
حتی در بحث آموزش هم جلال میگه ما وابسته ایم و نمیتونیم تولید علمی داشته باشیم، چون آموزش درستی نداریم و نتیجتا در این امر هم وابسته میمونیم. البته که همه‌ی صحبت جلال درست نیس ولی مطرح کردن چنین بحثی تقریبا ۶۰ سال پیش، نشون میده که چه دید وسیعی داشته.