نظر تیتکا مرید جوادی برای کتاب این منم که رهایت می‌کنم

خیلی زیبا احساسات رو شناخته و تفکیک کرده بود، به نظرم مهمترین کاری رو که موقع رها کردن باید انجام بدیم، همین شناخت احساساتیه که گاها گنگ و سردرگم کننده میشن، برای همین ترس هامون رو زیاد میکنه و ترجیح میدیم به جای رنج روبرو شدن با احساسات، درد دایمی موندن در یک وضعیت نامطلوب رو بپذیریم. چون این درد یه درد مزمنه، ولی از اونجایی که احساسات ما در ابهام قرار دارن، زیادی بزرگشون میکنیم و فکر می‌کنیم روبرو شدن با اونا دردناک‌ترین کار دنیاست...