نظر عباس پورخلیلی برای کتاب پسرک خانه‌ی اربابی

داستان با پسر بچه‌ای در جنگل شروع می‌شود که با تصورات و تخیلات خود در حیوانات و گیاهان و درختان صحبت می‌کند، که فرشته‌ی مهربون در قالب یه سنجاقک با او ارتباط برقرار می‌کند، واقعیتی که همه‌ی ما در شرایطی به همین شکل با پدیده‌های اطرافمون ارتباط برقرار می‌کنیم و آنرا جزئی از اسرار پنهانی خود دانسته و فقط با برخی از دوستان صمیمی خود در میان می‌گذاریم، تخیلی که موجب رشد و شکوفایی استعداد‌ها و افزایش قدرت تخیل و اعتماد به نفس افراد می‌شود، البته افراد می‌توانند بدون توجه به سن و سال در شرایط مختلف این حس را درک کنند و نوعی آرامش درونی را احساس کنند، من خودم گهگاهی با پرندگان، گل‌ها، حیوانات خانگی و درختان صحبت می‌کنم و احساس می‌کنم که پاسخ مرا می‌دهند، حس عجیبی است یکبار امتحان کنید جالب است.