نظر غزاله امیرنیرومند برای کتاب صوتی جاده

صدای راوی خیلی هم خوب و عالی بود، سپاسگذارم که با که صدای دلنشینشون گوش ما را نوازش کردند، موسیقی داستان هم زیبا بود اما بعضی‌ها بی مناسبت بود، مثلا در بعضی قسمت‌ها یهو شاد می‌شد آدم فکر میکردم قرار اتفاق خاصی بیوفته اما هیچ اتفاقی نمی‌افتاد، داستان خیلی معمولی بود و اتفاقا هیجانش خیلی کم بود، نویسنده خیلی بیشتر می‌توانست هیجان و جذابیت داستان را بیشتر کند اما همیشه یه اتفاق را سریع به پایان رسانده بود و نیمه کاره رهایش کرده بود؛ آن زمانی که نویسنده به تصویر کشیده خیلی وحشتناک نا امن بوده اما شخصیت‌های داستان همیشه با یک گاری وسط جاده بودند، خوب خیلی متناقض به نظر من، و اینکه خیلی جاها می‌توانست جذابیت داستان را بیشتر کند، مثلا وقتی پدر عده‌ای انسان در زیر زمین پیدا کرد، می‌توانست به واسطه آن‌ها هیجان و جذابیت را بیشتر کند اما آن ماجرا را نصف کاره همان جا رها کرد، یا زمانی که یک پیرمرد سر راهشان قرار گرفت و به نظر من هیچ هیجان و جذابیت خاصی نداشت، می‌توانست به تصویر بکشد این پیرمرد پسر کسی است که مثلا در نابودی زمین نقش داشته و یا چیزی تو این زمینه‌ها، اما کل داستان فقط اتفاق تکراری و نا تمام، تو زمانه‌ای که انقدر وحشتناک بوده هر کسی سر راه این پدر و پسر قرار گرفته بعد خیلی راحت آن‌ها را رها کرده و در چند روز بعد دیگر مشکلی برای آن‌ها پیش نیاورده که این در جهان آخر زمانی که نویسنده مجسم کرده خیلی عجیب است، و نظر شخصی خود من است که خیلی کلیشه‌ای بود که مادر خیلی راحت خودکشی کرده و پدر هیج کاری نکرده! مادری که ۹ ماه بارداری تحمل کرده است خودکشی کرده است و به بچه‌اش اهمیت نداده اما پدر ایستادگی کرده است و بچه‌اش را بزرگ کرده، در کل داستان خیلی جذاب نبود همه چی مبهم و نا تمام بود