نظر مریم امیری برای کتاب سنگ، کاغذ، قیچی

موضوعش جدید بود.
ایده‌ای که استفاده کرده بود قشنگ بود. (نامه هاش به شوهرش)
و شخصیت پردازی هم به نظرم عالی بود مخصوصا قسمتی که نوبت مرده میشد و مشخص بود یه آدم اورثینکیه و زیاد از جملات فلسفی استفاده می‌کرد (با توجه به نویسنده بودنش)
نمی‌تونستم گوشیمو بذارم زمین و نخونمش علیرغم جذابیت‌های دیگه‌ای مثل فیلم دیدن یا مجازی که می‌تونستم سرگرم اونا باشم ولی پشت هم فقط می‌خوندم تا ببینم قراره چی بشه.
ترجمه هم به نظرم ترجمه خوبی بود و اذیت نمی‌کرد چون یه کتاب قبل این خوندم که مترجمش انگار بچه ده ساله بود.
خلاصه نمیخوام مثل بقیه جو بدم بگم بهترین کتاب معمایی‌ای بود که خوندم ولی خیلی پیشنهاد میشه به کسایی که به این ژانر علاقه دارن.