نظر پرویز شبرنگ برای کتاب توطئه علیه نژاد بشر

این کتاب منبعی است برای سوء‌ظن به ماهیت هستی و بی اعتمادی به وجود خودمان. لیگوتی ما را به وحشت می‌اندازد زیرا باعث میشود بترسیم که چیزی نباشیم جز عروسک‌های خیمه‌شب بازی و اتم‌های ولگردی که در یک فضای خالی بدخواهانه پرسه میزنند.
لیگوتی یکی از بهترین نویسندگان داستان‌های کوتاه است که (بیش‌تر) مردم هرگز درباره‌اش نشنیده‌اند. او مضامین ترسناک را فقط با احساس غیر قابل تعریف چیزی به شدت اشتباه در نظر می‌گیرد و از آن‌ها برای ساختن داستان‌هایی بهره میبرد که ماده‌ی بیشتری نسبت به رمان‌های پر فروش دارند. علاوه بر این، او اغلب خطوطی فراموش نشدنی به قلم می‌آورد که بوی مهارت شاعرانه را می‌دهد. عیان است که برای لذت بردن از این داستان‌ها باید در روحیه‌ای خاص باشیم البته باید سعی کنیم بیشتر پذیرای فضایی باشیم که او میکوشد برپا سازد و البته درک طبیعتی بدبینانه که در تمام کتابهای او وجود دارد.
‌
لیگوتی یک مربی واقعی است که متعهد به اشتراک گذاری همه چیز است، مهم نیست که چقدر وحشتناک و ترسناک باشد. یک شجاعت و صداقت در بیان او نهفته است، صداقتی که به عنوان یک خواننده نباید چیزی جز تشکر از آن داشته باشیم.