نظر مرضیه نوری برای کتاب سایه‌های سیاه

به نظر من اختلال دو قطبی بخشی از آن مربوط به اتفاقاتی است که در کودکی رخ داده و چون یک کودک هنوز آمادگی درک شرایط ندارد از نظر عقلی آماده پذیرش نیس و منطقی نیس چون نمیتونه با شرایط کنار بیاد از درون داستان سازی می‌کنه و توهم و خیال برای فراموش کردن درد خود انتخاب می‌کنه این یک واکنش غریزی میتونه باشه و این احساس تا بزرگسالی ادامه پیدا می‌کنه به جای اینکه فرزندان خود را در بزرگسالی افسرده ببینیم و با قرص و داروهای فراوان آرام کنیم از کودکی درست اندیشیدن را یادشان بدیم باید کودک را آماده پذیرش مشکلات زندگی کنیم باید یاد بگیره با همه چیز کنار بیاد چشم او را به حقایق باز کنیم ارزش او به نیازهای بیرونی او بستگی ندارد احساس پوچی و بی ارزشی را از او بگیریم افسردگی راه به وجود کودک پیدا نکنه کودک در دنیای کودکانه خود احساس آرامش و امنیت میخواد یک کودک نیاز به محبت و توجه داره با شکست‌های روحی و روانی در کودکی زمینه برای انواع بیماریهای روحی و روانی باز میشود. این بستر از کودکی باید جلوی پیشرفت آن گرفته شود تا زندگی زیبا در آینده برای کودکان زیبایمان فراهم شود