نظر الهام اریانپور برای کتاب توطئه علیه نژاد بشر

دقت کردید ادبیات مبتنی بر بدبینی و وحشت از زندگی ادبیاتی پیچیده و سنگین هست گویی انسان در قالب نگاه بدبینانه به زندگی باید زور بزند تا بنویسد و زور بزند تا بخواند و زور بزند تا بفهمد ولی مقایسه کنید با کتابهایی که در این قالب نیستن چقدر روان و سبک هستن و در عین روانی عمیق‌ترین و پیچیده‌ترین مفاهیم رو بیان کردن مثلا کتاب طلوع زمینی نو از اکهارت تول زمانی که از وابستگیها و لنگرها تحت عنوان ایگو یاد میکند این قدم به قدم انسان رو به اگاهی میرساند از اون نوع اگاهی که منجر به رهایی از خود هم میشود بدون این که به بد بینی و ناامیدی برسد. خوبی خواندن تمام سبکهای تفکر و اندیشه ورزی اینه که انسان میتونه مقایسه کنه و بهترین انها رو انتخاب کنه