این کتاب مشابه آثار دیل کارنگی مثل آیین دوست یابی است.
از یک طرف این کتاب و کتاب‌های مشابه آن عملکردی ارزشمند در کمک کردن به افراد خجالتی و کسانی که در ارتباطات اجتماعی مشکل دارند، برای معرفی خودشان و غلبه بر مشکلات دارد و از طرف دیگراحترام و توجه به افرادی که در مهارت‌های بین فردی خوب هستند را بیشتر می‌کند. این مهارت‌ها البته قابل تحسین هستند، اما در نهایت ممکن است حس بدی را در افرادی که این مهارت‌ها را ندارند القا کند. یا منجر به این شود که این تکنیک‌ها به صورت سطحی آموخته شود و واقعا ارزش روابط و معنای آن فراموش شود. یعنی استفاده از این تکنیک‌ها صرفاً برای افزایش فروش یا موفقیت و گول زدن دیگران به کار رود.
فصل اول، در مورد ده مورد از رایج‌ترین موانع برای مکالمه راحت (که شامل خجالتی بودن، تکرار تجربیات بد به جای تجربیات خوب در ذهن فرد، دانش ضعیف از موضوعات مورد علاقه عمومی، عدم علاقه به دیگران و توجه ضعیف به لباس و ظاهر است)، که کمی بیش از نیمی از کتاب را اشغال می‌کند. بقیه کتاب، وقتی در مورد نوارهای صوتی و سایر کتاب‌های نویسنده نیست، شامل نکات مکالمه، مهارت‌ها و استراتژی‌ها، راه‌هایی برای آرام کردن اعصاب اجتماعی، موضوعات جالب، سؤالات، زبان بدن و تکنیک‌های گوش دادن است که همگی برای افزایش موقعیت و استرس کمتر در مکالمه طراحی شده‌اند. این نکات برای کسانی که مایل و قادر به یادگیری آن‌ها هستند مفید است، به شرطی که این یادگیری عمیق و درست باشد.
به طور کلی، این کتاب‌ها استراتژیک و مفهومی و تاکتیکی در اجرای خود هستند. در حالی که توصیه آن‌ها از منظر عملی درست است، اگر کسی صرفاً از این تکنیک‌ها برای جلب نظر دیگران استفاده کند و علاقه واقعی به دیگران نداشته باشد، چندان توصیه نمی‌شود.
از یک طرف این کتاب و کتاب‌های مشابه آن عملکردی ارزشمند در کمک کردن به افراد خجالتی و کسانی که در ارتباطات اجتماعی مشکل دارند، برای معرفی خودشان و غلبه بر مشکلات دارد و از طرف دیگراحترام و توجه به افرادی که در مهارت‌های بین فردی خوب هستند را بیشتر می‌کند. این مهارت‌ها البته قابل تحسین هستند، اما در نهایت ممکن است حس بدی را در افرادی که این مهارت‌ها را ندارند القا کند. یا منجر به این شود که این تکنیک‌ها به صورت سطحی آموخته شود و واقعا ارزش روابط و معنای آن فراموش شود. یعنی استفاده از این تکنیک‌ها صرفاً برای افزایش فروش یا موفقیت و گول زدن دیگران به کار رود.
فصل اول، در مورد ده مورد از رایج‌ترین موانع برای مکالمه راحت (که شامل خجالتی بودن، تکرار تجربیات بد به جای تجربیات خوب در ذهن فرد، دانش ضعیف از موضوعات مورد علاقه عمومی، عدم علاقه به دیگران و توجه ضعیف به لباس و ظاهر است)، که کمی بیش از نیمی از کتاب را اشغال می‌کند. بقیه کتاب، وقتی در مورد نوارهای صوتی و سایر کتاب‌های نویسنده نیست، شامل نکات مکالمه، مهارت‌ها و استراتژی‌ها، راه‌هایی برای آرام کردن اعصاب اجتماعی، موضوعات جالب، سؤالات، زبان بدن و تکنیک‌های گوش دادن است که همگی برای افزایش موقعیت و استرس کمتر در مکالمه طراحی شده‌اند. این نکات برای کسانی که مایل و قادر به یادگیری آن‌ها هستند مفید است، به شرطی که این یادگیری عمیق و درست باشد.
به طور کلی، این کتاب‌ها استراتژیک و مفهومی و تاکتیکی در اجرای خود هستند. در حالی که توصیه آن‌ها از منظر عملی درست است، اگر کسی صرفاً از این تکنیک‌ها برای جلب نظر دیگران استفاده کند و علاقه واقعی به دیگران نداشته باشد، چندان توصیه نمی‌شود.