نظر سرور کرمپور برای رمان ثمره انتظار

متاسفانه در تمام داستان ظلم به زن و مردسالاری تایید و تشویق شده. راوی بعد از تحمل آن همه ظلم به این نتیجه می‌رسه که باید بسوزه و بسازه چون زنه و شوهر آدم هر چقدر هم که زورگو و متعصب باشه باز هم بهتر از شب تو خیابون خوابیدنه. در دنیایی که زنها روز به روز مستقل تر و قدرتمندتر می‌شن طبق این داستان ما باید به حداقل داشتن یک سرپناه و یک شوهر راضی باشیم. از آن ناراحت کننده تر اینه که یک زن نویسنده داستان است.‌ای کاش در آخر خواننده را به پذیرش ظلم نصیحت نکرده بود. این جوری دست کم می‌گفتیم داستان روایتگر بی‌پناهی زنان ماست.