نظر آمین برای کتاب حال دلم

قلم نویسنده رو که بسیار زیبا، پرکشش، سرشار از توصیفات لطیف و ستایشگر عشق پاک و آسمانی بود دوست داشتم. بدون خوندن نظرات هم سراغ داستان رفتم. سیر داستان تا فصل سرنوشت خوب بود و با شروع این فصل بوی جدایی تلخ و مرگ رو حس میکردم و سعی کردم صفحه‌ای جلوتر نخونم اما پایان دور از انتظار بود به چند دلیل: ۱. دلنازی که قبل از ۱۵ سالگی آنقدر هوش و تدبیر داشته که فاجعه تعرض رو به بیمارستان و شکایت و جابجایی شهر و محل زندگی بکشونه چطور بعدتر در سن ۱۸ سالگی بعد از تحمل این حجم از مصایب و البته بهبودی با نسخه عشق و امید به زندگی با شاهین و پشت سر گذاشتن رنجها به این پایان میرسه در صورتیکه اگر شاهین مرده بود و کورسوی امیدی برای خلاصی نبود ارتکاب آن معنا میداشت ۲. شاهین ۳۸ ساله باکوله باری از تجربه، تخصص، روابط، مشاور وکیل و پزشک، روح مردانگی، جوانمردی و خویشتنداری با شراب و سیگار که در سرتاسر داستان به کرات اشاره شده بود و خود دمنده زندگی به کالبد و روح دلناز بود چطوربه این تصمیم تن میده
پناه بردن شاهین به سیگار و مستی شبانه از عشق دلناز برایم یادآور داش اکل بود با این تفاوت که اینجا طوطی وجود نداشت و خوشبختانه ماجرای دلدادگی شاهین رو همه به جز دلناز میدانستند...
درباره زنهای ابتدا و انتهای داستان با رد تناسخ بیان نویسنده از سیالی ذهن برایم گویا نبود.
و در آخر چون بیشتر کتابخوانان جوان و نوجوان هستند و حتی میانسالان... ایکاش صاحبان قلمهای زیبا شراب، سیگار، اعتیاد و امثالهم را به کناری نهاده و با جادوی قلم از تاب آوری، تدبیر، تفکر، تحمل، تعمق و عشق وامید به زندگی، زندگی، زندگی بنگارند.
آرزوی موفقیت برای خانم صادقی و تیم کتابراه