نظر Amir Gholami برای کتاب شاهنامه فردوسی

کتاب با شکوه شاهنامه فردوسی که چند نکته بسیار قابل تأمل رو داره
حکیم ابوالقاسم فردوسی در زمان خودش جزو قشر مرفه (طبقه دهقانان) بوده که وضع مالی خوبی داشته.
ولی بخاطر علاقه‌ای که به زبان شیرین فارسی ما داشته و مشکلاتی که میدیده ٣٠ سال از عمر گران‌بهاشو صرف این اثر بی‌مثال کرده. همونطور که میدونید زمان گرانبها‌ترین دارایی انسانه، و مثال وقت طلاست که باید بهتر بگیم وقت بسیاااار گران‌بها تر از طلاست و ما برای انتقال اندک دانایی‌ای که داریم این وقت رو صرف میکنیم تا همنوعان‌مون هم اینها رو بدونن، در حد چند جمله، چه برسه به ٣٠ سال عمر عزیز که کافیه ٣٠ روز رو از صبح تا شب فقط صرف انجام یک کار بکنین، اون موقع در مورد نتیجه با ارزش این زمان میتونین قضاوت کنین.
به هر حال حکیم خوش گذرانی‌های سطح عامه زندگی خودش رو رها می‌کنه و عمرش رو صرف گردآوری این اثر میکنه که با اینکه میبینین ما تو هر جملمون چند کلمه بیگانه با زبانمون داریم در این کتاب حتی کلمه‌ای غیر از زبان فارسی نیست.
داستانی خارق‌العاده با زوایای زیبا و متفکرانه.
و این نکته خیلی جالب تره که حکیم تقریبا تمام دارایی خودش رو صرف گردآوری این کتاب می‌کنه. اون موقع اینترنت نبود که به همین راحتی اطلاعات دردسترس باشه، شاید برای به دست آوردن یک منبع باید چند سال زمان و مقدار بسیار زیادی پول صرف میکردن.
نکته جالب اینکه حاکم وقت به حکیم پیشنهاد میده که کتاب رو برای ایشون وقف کنه و هرچی بخواد بهش میده، اما ایشون با اون وضعیتی که در انتهای نوشتن کتاب داشتن و همه دارایی رو تقریبا از دست داده بودن این کار رو نمیکنن.
باشد چنین اقتدار‌هایی که تا قرن‌ها باعث افتخار ملتی باشی که حتی دیگه نخواهی دیدشون