نظر M A برای رمان انجمن شاعران مرده

من اول با انجمن شاعران زنده آشنا شدم و سپس از این رمان آگاهی پیدا کردم. هرچند وزنه عنوان این رمان از خود داستان سنگین تر بود ولی سیر داستانی، احساساتی سرکوب شده و خاموش شده از دوران بسیار گذشته را در من بیدار کرد. همه آدما، تک تک این شخصیت‌ها رو در درون خودشون دارن، و هرکس یکی از اینها رو باور کرده. ترس و مدرسه، دوئیّتی یگانه در ناخودآگاه ماست. تکه‌ای از وجودمان که نیازهایش برآورده نشده و در اون دوران جامونده، و انگار همراه ما نتونسته بزرگ بشه، بالغ بشه. مواجه شدن با اون تکه از وجود خویش اضطراباتی رو ایجاد میکنه. شاید خوندن این رمان کمی هم شجاعت بخواهد. اما قطعا پذیرش آن قسمت از وجودمان اتفاقی فرخنده و پرشکوه برای تمام عمر خواهد بود.