نظر MoonRiver برای کتاب شکار

داستان پردازی جذابی دارد و تا انتها نثر روان آن، آسایش بخش است ولی متاسفانه در انتها علی رغم چینش جزئیات داستانی خیلی خوب، یک نوع پوچی حاصل می‌شود؛ این که هدف شخصیت‌های داستان پس از کشف یکدیگر و علاقمند شدن، نه عشق است نه ازدواج و فرزند داشتن نه ایده سکونت در جای خاص نه... یک نوع گیجی و سیال بودن مطلق... که کمی با بافت داستان و گره‌های داستان تناقض دارد چرا که تمام داستان در ارتباط با پیداکردن پرنده آتش است که در پایان او خودش را هدف زندگی معرفی می‌کند و وقتی شخصیت‌ها او را می‌یابند انگار خالی از هدف می‌شوند.