نظر اکرم السادات حسینی زری برای کتاب آخرین دختر؛ سرگذشت من از اسارت و مبارزه با خلافت اسلامی (داعش)

بحدی تحت تاثیر این سرگذشت قرار گرفتم که از انسان بودنم خجل و در دلم گریستم. انگار این سبعیت انسان تمامی نداره، انگار همون فراعنه و یا چنگیز خان مغول یا اسکندرمقدونی یا....... انگار شیاطین به نامهای مختلف در ادواری متفاوت ظهور میکنن تا با صدای بلند و گریه شون نه تنها، در مقابل خالق بایستند، بلکه در مقابل انسانیت سجده نکرده و برخلاف انسانیت قدم بزنن و سبعیت به خرج دهند، واقعا از هیچ انسانی این رفتارها برنمی‌آید که نمی‌آید، افسوس و صد افسوس از این دنیای زیبا که با این زشتی‌ها آلوده و زجرآور میشه، و خوشا به احوال کسانی چون ناجی‌های، نادیا خانوم که انسانیت رو زندگی میکنن و درود بر صلابت و استواری نادیا خانوم.