نظر عادله صحرایی برای رمان آس و پاس ها

اگر اشتباهات املایی و نگارشی کتاب رو که در کل متن قابل مشاهده بود را با دیده اغماض نگاه کنیم میشه گفت در کل داستان جذابیتهای خاص خودش رو داشت. شرح حال خانه بدوشی و فقر اواسط قرن نوزدهم در اروپا و مشخصا در فرانسه و انگلیس که قهرمان داستان در آن حضور داشته، یاس و ناامیدی و گاهی تلاش برای تغییر شرایط حاکم، تلاش برای وفق دادن خود با موقعیتهای دشوار و از دست ندادن عزت نفس، همراه شدن و دوستی با افراد مختلف انسانهایی از اقشار مختلف اجتماع با دیدگاهها و سطوح فکری متفاوت، بیان اینکه تحصیلات عالیه گاها نمیتونه ذات افراد رو تغییر بده همانطور که بین خانه بدوشان پزشکی بود که در فلاکت زندگی میکرد در صورتیکه میتونست با تحصیلات و موقعیت شغلیش جزو بهترینهای جامعه خودش باشه و نقاش خیابانی که با وجود معلولیت جسمی و فقر شدید مالی تونسته بود خود را به عنوان تئوریسین و متفکر نجوم معرفی کنه که شاید اگر شرایط براش فراهم میشد میتونست جزو بهترینها در این رشته باشه، همراهی با افراد با انگیزه برای ادامه دادن و ناامید نشدن یا همراهی با افرادی که فقط چشم امید به دست دیگران دارند همگی از وجوه مختلف این داستان بود. گاها جبر اجتماعی و فقر مالی و فرهنگی میتونه عامل عقب ماندگی خیلی از افراد باشه. اما شرایط نوانخانه‌ها در داستان خیلی شبیه به خوابگاه دانشجویی خودگردان دانشگاه یاسوج هست. خوابگاهی کثیف که سوسک و موش از در و دیوارش بالا میره و دانشجوهایی که اونجا ساکن هستن کوچکترین تلاشی برای خارج شدن از این وضعیت نمیکنند. هفت سال پیش من به اقتضای شرایط تحصیلم مجبور شدم یک هفته اونجا باشم با دیدن شرایط افتضاح محیطی خوابیدن در ماشین رو به بودن در خوابگاه ترجیح دادم. هنوز هم خوابگاههایی مثل قرن نوزده اروپا در ایران وجود داره