من اکثر کتابهای صمد بهرنگی رو وقتی دوازده سال داشتم خوندم. نویسنده‌ای توانا که از دل مردم عامی و مشکلات شون به زیبایی می‌نوشت طوری که من دوازده ساله مجذوب داستان هاش میشدم. این داستان هم درباره فقر و کمبودهای مردم روستا و کم سوادی انهاست. و چقدر معلم مهربان و فهمیده بود
و با بچه‌ها خوب رفتار میکرد برعکس بعضی معلم‌ها که فقط از ترکه استفاده میکردند
و با بچه‌ها خوب رفتار میکرد برعکس بعضی معلم‌ها که فقط از ترکه استفاده میکردند