نظر م ف برای کتاب صوتی بیا وانمود کنیم هیچ اتفاقی نیفتاده است

کتاب خوبی بود میشه گفت بیشتر سرگرم کننده بود تا آموزنده. من زمانی که عنوان این کتاب و دیدم فکر کردم یک کتاب روانشناسیه ولی وقتی توضیحاتشو خواندم فهمیدم کتابی طنزه البته نه اون جوری که قهقهه بزنید فقط سرگرمتون میکنه، من مخصوصا زمانی که مشغول کار خونه بودم و یا در حال رانندگیهای طولانی بودم این کتاب و گوش میکردم و برام سرگرم کننده بود.
نوع نوشتار و طنز خانم لاوسون خاص بود حتی گاهی چندش آور و مشمئز کننده، خصوصا قسمتهایی از خاطرات کودکی‌اش که در ارتباط با شغل پدرش بود، تا حالا طنز اینجوری نخوانده بودم. اولش منو خیلی جذب نکرد از سر بی حوصلگی گوش میکردم، ولی کم کم برام گوش دادن به کتاب سرگرمی خوبی شد. تصور میکردم چه قسمتهایی از اون "خاطره‌ای نسبتاً حقیقی" است! یکی از دلایل اون نوع نوشتار بود که چطور نویسنده ساده‌ترین مسائل را به صورت طنزی غیر قابل تصور شما درآورده است و از طرفی مترجم محترم هم تونسته برگردان فارسی را به خوبی انجام دهد. البته نباید از گویندگی بسیار جذاب خانم برخورداری غافل بشیم. به نظر من بهترین انتخاب به عنوان راوی ایشان بودند، صدای خاص خانم برخورداری بسیار با شخصیت اصلی داستان همخوانی داشت نا گفته نماند که چهره ایشان و نقشهایی که بازی کرده بودند هم در تصور شخصیت اصلی داستان به من کمک میکرد مهمتر از اون، توانایی بسیار بالای خانم برخورداری در گویندگی به جای شخصیتهای مختلف قابل تقدیر است و در خواندن جملاتی که توصیفات مشمئز کننده داشتند، یا حس عصبانیت، یا ناامیدی و یا خوشحالی وتعجب را داشتند، بسیار توانا بودند و کاملا حس داستان را به شنونده منتقل میکند
فقط لزوم طولانی بودن موسیقی ابتدا و انتهای هر بخش را نمیفهمیدم. گاهی حتی به دو دقیقه هم میرسید و خیلی اعصاب خرد کن میشد