نظر ساسان برای کتاب صوتی میدگارد 3: افسانه چشمه کوه مشرق

حدود یک سال و نیم پیش با رمان میدگارد آشنا شدم و تهیه‌اش کردم ولی تا چند هفته پیش وقت نکرده بودم که مطالعه‌اش کنم. اما حدود سه هفته پیش که کتاب خاصی برای مطالعه نداشتم این کتاب رو توی کتابخانه مجازیم دیدم و شروع کردم به خوندنش، اوایل خیلی بچه گانه و ابتدایی به نظر میرسید طوریکه خجالت کشیدم که چطور با بیست و چند سال سن نشستم و همچین رمانی رو میخونم. گذاشتمش کنار تا همین چند روز پیش که تلگرام فیلتر شد و لاجرم برای گذران وقت دوباره به همون کتاب برگشتم. اوایل شبی یک فصل رو میخوندم اما بعد از نیمه‌های ماجرا به نظر داستان جون گرفت و نویسنده موتورش روشن شد دوروزه نشستم همه شو خوندم. هرچند نواقص کار همچنان توی ذوق میزد ولی مضمون داستان فوق العاده جذاب بود. (البته نه جدید و ابداعی).
میدگارد رو میتونم به طور خلاصه کپی برداری ناشیانه‌ای از داستان هری پاتر معرفی کنم که البته با سایر داستان‌ها هم قاطی شده و یه ملغمه‌ای ایجاد کرده تا داستان رو پیش ببره حتی خود اسم میدگارد هم از اساطیر اسکاندیناوی عاریه گرفته شده این داستان بیشتر از اینکه یک داستان مجزا باشه شبیه یک فن فیکشنه (Fan Fiction) که عملا با شعور مخاطب بازی میکنه. هیچ جنبه هنری در اثر وجود نداره، صحنه پردازی‌ها کاملا ناشیانه انجام شده، نثر شیوا اما کاملا نارسانا و مبهمه حتی تشبیه‌ها بعضا متناقض انجام شدن. اسم‌ها به نظر میرسه بدون هیچ تفکری انتخاب شدن انگار صرفا فارسی و عربی بودن اونها مهم بوده. فقط یک اسم "قطمیر" به نظر میرسه معنی خاصی پشتش باشه (البته اگر باشه).
ریتم داستان متعادل و خوبه اما در شخصیت پردازی بسیار ضعیف عمل شده اما چیزی که از همه مهم تره و دلیل نوشتن این ویرگول هم همینه سردرگمی نویسنده است.