نظر زهرا برای کتاب غرور و تعصب

اعتماد به نفس الیزابت رو دوست داشتم. منو یاد شخصیت گِرِت در (دختری با گوشواره مروارید) انداخت. آدمایی که به هیچ وجه خودشون رو دست کم نمیگیرند در مقابل هیچ بنی بشری! این رمان بهتر از چیزی بود که تصورش میکردم. چون بعد از خوندن آناکارنینا که شاهکار می‌پنداشتمش شروع کردم به خوندن این رمان، حتی میخوام این مقایسه‌ی شاید نادرست! رو هم انجام بدم و بگم که حتی بیشتر از آناکارنینا دوسش داشتم! بااینکه از ابتدای ماجرا تقریبا میشد انتها رو حدس زد ولی در خلال داستان غافلگیری‌های خوبی داشت.. شخصیت پردازیها همگی خوب بود بجز ماری که فقط مشغول مطالعه بود و هیچ کمکی به قصه نمیکرد! در کل نسبت به رمان (اِما) از همین نویسنده خیلی خیلی بهتر بود.