به قول بیژن مرتضوی،، گریه کنم یا نکنم آخر ماجرا رسید...
کتاب جالبی بود، علیرغم تفاوتهای فرهنگی و مذهبی زیادی که با عرف و فرهنگ و مذهب ما داشت،
جنبه‌های مختلفی داشت، اما برای من اول از همه این تأثیر رو داشت که خدا رو شکر کنم مسلمانم و به زندگی امیدوارترم چون قدرت بزرگی به نام خدا دارم که در زندگیم پر رنگ بوده و هست...
من خودم یک بیمار نجات یافته از‌ام اس هستم
خیلی از احساسهای نامطلوب ویل رو درک میکردم اما مثل اون خالی از امید نبودم...
پذیرش تقدیر اولین قدم برای تغییر آن هست...
موفق باشید
کتاب جالبی بود، علیرغم تفاوتهای فرهنگی و مذهبی زیادی که با عرف و فرهنگ و مذهب ما داشت،
جنبه‌های مختلفی داشت، اما برای من اول از همه این تأثیر رو داشت که خدا رو شکر کنم مسلمانم و به زندگی امیدوارترم چون قدرت بزرگی به نام خدا دارم که در زندگیم پر رنگ بوده و هست...
من خودم یک بیمار نجات یافته از‌ام اس هستم
خیلی از احساسهای نامطلوب ویل رو درک میکردم اما مثل اون خالی از امید نبودم...
پذیرش تقدیر اولین قدم برای تغییر آن هست...
موفق باشید