نظر ن د ا ز ر ن د ی برای کتاب در خرقه سرخ رنگ

داستان کشش خاصی داشت و نمی‌شد پایان آن را حدس زد. اصولا داستان تو رو تحریک برای دانستن انتهای قصه نداشت و هیجان کاذب بهت نمیداد که دچار تشویش بشی. در یک خط سیری روند قصه پیش می‌رفت و تو از همراه شدن و غوطه ور شدن با اون احساس ناامنی نمیکنی. این مزیت داستان و مختص این نویسنده است. البته ترجمه خوبی دکتر تورج هاشمی هم بود. کوتاهی داستان هم خوب بود. اینکه سرنوشت اسیر آقای دوبرو بعد از معرفی خودش و خواهرش چی شد؟ برای منم پرسشی است! کتاب از هر احساسی بی تکلف و در یک سطح صحبت می‌کند و کمرنگ به نشانه‌ای از آن بسنده می‌کند و رنگ و لعاب دنیای امروزی بهش نمیده و این مزیتی از این نوع نوشتن است.