نظر M mohamadi برای کتاب هنر رهایی از رنج

«سکوتی وجود دارد که همیشه حاضر است و آن شلوغی در پس زمینه این سکوت اتفاق می‌افتد.» این کتاب در باره چگونه ساکت کردن ذهن و رسیدن به سکوتی که زمینه ساز رهایی از رنج است سخن می‌گوید. احتمالا این شعر از شاملو رو شنیده باشید با مضمونی که رنج را طلیعه‌ی نیروانا میداند؛ «می دیدم که اگر فانوس را به آب افکنم و سیاهیِ شب را به فروبستگیِ چشمانِ خود تعبیر کنمبه بودای بی دغدغه ماننده‌ام که درد را از آن روی که طلیعه تازِ نیروانا می‌داند، به دلاسودگی برمی گزارد. اما من از مرگ به زندگی گریخته بودم.» همچنین می‌دانیم در اشعار سهراب سپهری نیز آموزه‌های هندویی و بودایی بازتاب خاصی پیدا کرده است.. شالوده‌ی این کتاب نیز از مکتب تائویسم، بودیسم و ذن بهره گرفته است. اشاره‌های متعددی لابه لایه سطور این کتاب به استادان ذن و تائو حتی مذاهب دیگر می‌شود. نویسنده؛ فرم‌های مختلف معنویت، ملکوت بهشت، آزادی یا نیروانا را همان فرار از جهان دوگانگی می‌داند. و درباره‌ی ماهیت ذهن و گذشته نگر بودن اطلاعات در ذهن سخن می‌گوید و برای رهایی از رنج بی ذهنی را پیشنهاد می‌دهد، عبور از شلوغی ذهن یعنی عبور از تضادها دوگانگی‌ها و یا آنکه، همه‌ی اضداد را مانند یک کل در وجود خود حفظ کنیم. شاید این شعر رو از زبان شمس شنیده باشید، همه اضداد را باهم داشتن؛ «هم ناطق و خاموشم هم مهر خموشانم هم طفلم و هم پیرم...» و جالب‌ترین مشابهت میان مضامین مطرح شده در این کتاب را با ادبیات ایران در این شعر خیام میتوانید مورد توجه قرار داد: انگار که هرچه هست در عالم نیستپندار که هرچه نیست در عالم هست