نظر رسول فرخی شهماروند برای کتاب کوته فکران جامعه

با سلام و عرض ادب خدمت نویسنده محترم. به نظر من برای واقعی جلوه دادن داستان میتوانستید به جای نابینا بودن فرد میگفتید هر دو دست را ندارد یا هر دو پا را ندارد اینطور برای خواننده قابل پذیرش میشد ولی اینکه فرد نا بینا بتواند رانندگی کند و قبل از رانندگی ماشین را هم تغییر وضعیت بدهد یا نکته مهم تر فرد زمانی که وارد منزل شد و لباس‌هایی که در داخل کمد بودند از چه کسی بودند و از کجا میدانستند چه سایزی بخرند و وسایل داخل یخچال رو بر چه اساسی و چه کسی گذاشته بود، یا مهم‌ترین نکته فردی ک از مادرزادی نابینا هست از کجا رنگ هارو میشناسه درحالی که اون بجز سیاهی چیزی نمیبینه.. مثلا یک فرد نابینا اگر بینایی خودش رو ب دست بیاره و چند نوع رنگ جلوش بزاری از کجا میدونه مثلا رنگ زرد چه شکلیه.؟
نویسنده محترم با نهایت تشکر از شما اما برای رساندن منظور اصلی و مقصد خودتون قصد داشتید از یک داستان به عنوان مزه داستان استفاده کنید که ایراداتی داره.