نظر ثناءالله عارفی برای کتاب دیپلماسی و مأموریت دیپلماتیک

با سلام من تا هنوز بر این تصور بودم که دیپلماسی یک مفهوم نوین و مربوط به عصر مدرن و پسا ویستفالیایی است. یا به عبارت دیگر، «دیپلماسی» را نه یک روند تاریخی، بلکه یک اختراع قرن ۱۷ همی و صرفا اروپایی می دانستم. اما با مطالعه این کتاب متوجه شدم که دیپلماسی از همان ابتدایی شکل گیری حالت های اولیه دولت/حکومت و در ساده ترین حالت دولت ها (وضعیت قبیله یی) نیز وجود داشته است. که نویسنده ی محترم نمونه های از این گونه دیپلماسی را در کتاب مفصل بیان کرده است. نقطه قوت که من در این کتاب دیدم و به نظرم محتوای کتاب را غنا بخشیده و هم به لحاظ روشمندی تحقیق یک روش خوب می باشد این است که نویسنده رویکرد تطبیقی را در نظر داشته. اگر چه چنین چیزی درکتاب به گونه مستقیم بیان نشده ولی همینکه دیپلماسی های کشور/ دولت های گوناگون چون روم، یونان، چین، هند، ایران و اسلام و دیپلماسی نوین به گونه تاریخی بیان شده، به نظرم رویکرد مقایسه ای دارد که این نقطه قوت محسوب می شود. نکته دیگری که در این کتاب از نظر من برای کتاب زیبایی بخشیده، مجزا کردن امورات دیپلماسی و کنسولی به گونه نظامند می باشد. چیزیکه بنام «فن دیپلماسی و آداب کنسولی» ازش نام برده شده است. چون هستند کسانی که میان کار کنسولی و دیپلماسی خلط می کنند.