نظر الهه جوان برای کتاب سرپناه بارانی

مثل تمام کتاب هاش اولش کششی ایجاد نمیکنه،
بعد کم کم جالب میشه.
یهویی رفتن به سالها قبل و برگشت به زمانِ حال از خصوصیات نوشتاری این نویسنده ست و اگه کسی ندونه، گیج میشه. و کتاب معناش رو از دست میده.
اسامی رو باید کامل به ذهن سپرد و بعد وقتی سالها عوض میشن باید خودت بفهمی الان اون شخص چندساله ست. البته گاهی خواه نویسنده هم عنوان میکنه.
در کل قصه‌ی پر از آدم‌های خاکستری که هرکدوم بازی خورده و زخم خورده از نسلِ قبل از خودشونن..