۱ نوشته، اونم تو سال ۱۹۳۸ چطور میتونه انقدر حال آدمو خوب کنه.
مدتیه به این باور رسیدم که صدای زیبا، ۱ اثر ادبی رو خیلی تو ذهن ماندگارتر میکنه تا بازی زیبا، یک اثر سینمایی رو. مثلا میکائیل شهرستانی، هنوز هم صداش تو گوشم زنگ میزنه و منو یاد کتاب زیبای "یک روز دیگر" میندازه، سحر بیرانوند منو یاد فرن و آمبروز تو رمان زیبای "زیبای گمشده" میندازه و...
اول از شخصیت راوی جوان خوشم اومد، بعد کم‌کم احساس کردم چقدر ضعیفه، خالی از عزت نفس و اعتماد به نفسه و ۱ جاهایی حتی به این فکر میکردم که چقدر حریص و حسوده! اما در نیمه‌ی پایانی رمان، متوجه شدم که عدم اطمینانِ از عشق معشوقشه که این صفات رو بهش القا کرده.
خیلی‌ها شخصیت ربکارو دوست دارن، خیلی‌ها هم ازش بدشون میاد، منم با نظر بعضی مشاهیر موافقم که ربکا بینظیره و هرگز نمیمیره، اما تنها چیزی که حالمو بد میکنه (حتی اگه بتونیم از خیانتش هم بگذریم) قضیه‌ی تزویرشه، که بینهایت نفرت انگیزه. به نظرم حتی شخصیت سخیف فاوِل به جهت یکروییش به دوروییِ ربکا می‌ارزه، و (برخلاف خانم دانورس) عقیده دارم ربکا شجاع نبود، که اگر بود چهره‌ی واقعی‌شو پشت تزویر و دروغ مخفی نمیکرد. بعضی‌ها ممکنه به اشتباه اسم این رو سیاست بذارن، اما به نظر من تزویریه که از ترس میاد.
۱ خسته نباشید جانانه میگم به آقای عمرانی، بهناز جعفری و دیگر دوستان و براشون آرزوی موفقیت تو این مسیر رو دارم.
ممنون از کتابراه عزیز و همراه
مدتیه به این باور رسیدم که صدای زیبا، ۱ اثر ادبی رو خیلی تو ذهن ماندگارتر میکنه تا بازی زیبا، یک اثر سینمایی رو. مثلا میکائیل شهرستانی، هنوز هم صداش تو گوشم زنگ میزنه و منو یاد کتاب زیبای "یک روز دیگر" میندازه، سحر بیرانوند منو یاد فرن و آمبروز تو رمان زیبای "زیبای گمشده" میندازه و...
اول از شخصیت راوی جوان خوشم اومد، بعد کم‌کم احساس کردم چقدر ضعیفه، خالی از عزت نفس و اعتماد به نفسه و ۱ جاهایی حتی به این فکر میکردم که چقدر حریص و حسوده! اما در نیمه‌ی پایانی رمان، متوجه شدم که عدم اطمینانِ از عشق معشوقشه که این صفات رو بهش القا کرده.
خیلی‌ها شخصیت ربکارو دوست دارن، خیلی‌ها هم ازش بدشون میاد، منم با نظر بعضی مشاهیر موافقم که ربکا بینظیره و هرگز نمیمیره، اما تنها چیزی که حالمو بد میکنه (حتی اگه بتونیم از خیانتش هم بگذریم) قضیه‌ی تزویرشه، که بینهایت نفرت انگیزه. به نظرم حتی شخصیت سخیف فاوِل به جهت یکروییش به دوروییِ ربکا می‌ارزه، و (برخلاف خانم دانورس) عقیده دارم ربکا شجاع نبود، که اگر بود چهره‌ی واقعی‌شو پشت تزویر و دروغ مخفی نمیکرد. بعضی‌ها ممکنه به اشتباه اسم این رو سیاست بذارن، اما به نظر من تزویریه که از ترس میاد.
۱ خسته نباشید جانانه میگم به آقای عمرانی، بهناز جعفری و دیگر دوستان و براشون آرزوی موفقیت تو این مسیر رو دارم.
ممنون از کتابراه عزیز و همراه