نظر امیرحسین فراهانی برای کتاب ساعت گرگ و میش

فرم انتخابی نویسنده در همسویی با محتوای موردنظر به خوبی نمایانگر روحیهی چندپاره و از هم گسیختهی راوی است. رمان از ساختار کلیشهای خطی و کلاسیک پیروی نمی‌کند. فضاسازی داستان برخلاف لحن آن دچار ضعف است؛ متاسفانه تلاشهای نویسنده برای فضاسازی به خوبی در متن بازتاب نیافته است. شخصیتهای فرعی که گهگاهی از منظر روایی دیده میشوند بیش از حد ساده هستند و بجز یکی دو مورد عنصری از پیچیدگی در آن‌ها دیده نمی‌شود. محتوای کتاب در نقاطی با جذابیت به رخدادهای اجتماع و تاریخ سوزن می‌زند. پایان بندی کتاب، در اصل جمله‌ی ناقص پایانی، جذاب است.