نظر معصومه مهری برای کتاب ویرانه های هوس

رمان خیلی جالبی بود. از اینکه یک نفر قدر داشته هاشو ندونه و چشمش دنبال تنهاگزینه خوشحالی زندگی دیگران باشه متنفرم. شخصیت‌های دردکشیده‌ای چون کتایون به ناحق بازیچه غرور افراد خودشیفته‌ای چون پریوش می‌شوند. پریوش اگر سیاست داشت می‌توانست از پول دکتر برای ارتقای سطح تحصیلش استفاده کنه تا ایام زندگیش بخ بطالت نگذره پری از پول دکتر برای خاموش کردن عقده هاش استفاده میکرد در صورتی که میتوانست بهترین‌ها رو برای خودش داشته باشه. افسوس که چون فرزین دنبال خوشی‌های زودگذر بود برای فرونشاندن عطش نداشته‌های دوران قبل از ازدواجش. واقعا تاسف آوره آویزونه شخص خوش گذرانی مث فرزین بشی تا عقده‌های حوست فروکش کنه. پری شور جوانی داشت کسی چون دکتر نمیتونست این شور رو تخلیه کنه فقط پولش میتونست عقده‌های روانی پری رو پوشش بده. اگر دکتر جوان تر و پر انرژی تر بود شاید وضع فرق میکرد. و در آخر برای شخصیت‌هایی چون پری خیلی ناراحت میشم آنقدر بعد از خیانت بد می‌آورند و بلند شدنشان بعد از شکست طاقت فرساست. البته چون حس انتقام دارند و هنوز از اعمالشان متنبه نشدند موفق شدنشان به درازا می‌کشد.