با سلام خداقوت
باید اعتراف کنم لحظه‌هایی بود که غرق داستان شده بودم و یادآور خاطرات زیادی برای خودم بود. پندهای جالب و آموزنده‌ای داشت که تا آخرین لحظه قابل پیش بینی نبود که آخر هر داستان چه می‌شود و من را مشتاق به پایان رساندن سریع تر کتاب میکرد.
غیرقابل پیش بینی بودن همیشه برای من پوینت مثبتی بوده. اشاره به بحث آرامش، آسایش و رفاه و تفاوتهای آن که درنهایت به عبودیت ختم میشد را دوست داشتم. در کنار خوبی‌هایی که کتاب داشت اغراق زیادی درباره توانایی یک فرد نابینا با شرایط فعلی! وجودداشت. درست است که شاید در آینده با پیشرفت تکنولوژی رانندگی برای افراد نابینا فراهم شود ولی با تکنولوژی حال حاضر بسیاراغراق آمیز بود. هرچند خلاقیت تخیلی نویسنده برای وصف این حد از توانمندی فرد نابینا گاهی شگفت آور بود. و در نهایت سوئیچ کردن ناگهانی بعضی موضوعات برای من اذیت کننده بود و انسجام خیلی جالبی برای ذهن من خواننده از ابتدا تا انتهای کتاب به وجود نیاورد.
یاحق
باید اعتراف کنم لحظه‌هایی بود که غرق داستان شده بودم و یادآور خاطرات زیادی برای خودم بود. پندهای جالب و آموزنده‌ای داشت که تا آخرین لحظه قابل پیش بینی نبود که آخر هر داستان چه می‌شود و من را مشتاق به پایان رساندن سریع تر کتاب میکرد.
غیرقابل پیش بینی بودن همیشه برای من پوینت مثبتی بوده. اشاره به بحث آرامش، آسایش و رفاه و تفاوتهای آن که درنهایت به عبودیت ختم میشد را دوست داشتم. در کنار خوبی‌هایی که کتاب داشت اغراق زیادی درباره توانایی یک فرد نابینا با شرایط فعلی! وجودداشت. درست است که شاید در آینده با پیشرفت تکنولوژی رانندگی برای افراد نابینا فراهم شود ولی با تکنولوژی حال حاضر بسیاراغراق آمیز بود. هرچند خلاقیت تخیلی نویسنده برای وصف این حد از توانمندی فرد نابینا گاهی شگفت آور بود. و در نهایت سوئیچ کردن ناگهانی بعضی موضوعات برای من اذیت کننده بود و انسجام خیلی جالبی برای ذهن من خواننده از ابتدا تا انتهای کتاب به وجود نیاورد.
یاحق