نظر زهرا نصیری برای کتاب صندلی

دوست نداشتم خیلی جاها رو درک نمیکردم مثلا کاراگاه باید از وجود همچین آدمی عصبانی و پرونده رو با اشتیاق برای دستگیری قاتل قبول می‌کرد اما اون ترسید. بخش قابل توجهی هم از کتاب به ادامه داستان پرداخته نمیشد و فقط حالت شعاری میگفت چرا همچین آدمایی هستن و همچین کار‌هایی میکنن افسوس و اگر چنین اگر چنان که خسته کننده بود. زحمت نویسنده قابل ستایش اما من دوست نداشتم