با عرض سلام و خدا قوت بیپایان
من کتاب خوندم، پسندیدم، ماشاالله خیلی نویسنده قدری هستن، یه نکته درباره کلیت کتابای میدگارد اینه که... به این خاطرر با هری پاتر مقایسهش میکنم چون توی یه نظر نمیدونم برای کدوم یک از کتابا خوندم که از هری پاتر هم بهتره و این اصلا برام خوشایند نبود که یه کتاب بهتر از کتاب محبوبم تلقی بشه، به هر حال، به نظرم تا حدودی از هری پاتر هم الهام گرفته شده، اما خلاقیتهای ظریفی توی اونا دمیده شده و با ظرافت و مهارت یه چیز جدید ساخته، البته من میدگارد تحسین میکنم مجذوبش شدم و لذت میبرم ازش، اما میدونم در مقایسه با هریپاتر نه اون جازبه رو داره و نه اون قدرت کشش، اما این چیزی از ارزشهای میدگارد کم نمیکنه و یک کتاب فوقالعاده است که هر چی جلوتر میره قلمش فوی تر میشه و جذبهش بیشتر، یه مسئلهای با این قبیل کتابا دارم، این که وقتی میخونی، اسیرش میشی و ارزو میکنی هیچوقت تموم نشه، درحالی که هر قصهای یه پایانی داره و فقط قصهای که خدا نویسندهشه جاویدانه، یعنی قصه خود ما، چیزی خودمون میسازیم، با هر کاری که میکنیم، خب ما که بعد مرگ میریم به جهان دیگه، پس جاویدانیم دیگه، اما این داستانها یه جازبه منحصر به فرد دارن هر کدوم که ادم تسخیر میکنه، واردش میشه، چند روزی باهاش زندگی میکنه و بعد تموم میشه، اینو کجای دلم بذارم که بعد از پایان کتاب پنجم باید چیکار کنم نمیدونم.
خیلی دلم میخواد بدونم قدرت نویسندهها برای این قبیل داستانهای قدرتمند از کجا نشأت میگیره 😅🤭، قصه زیباییه و با این که تاکید میکنم جذابیتش کمتر از هریپاتره،
با اینحال فوق العاده ست، احساسات قویِ امیخته به غم کهتوی هری پاتر هست، این تفاوت بین هری پاتر ومیدگارده به نظرم، ممنونم✨.
من کتاب خوندم، پسندیدم، ماشاالله خیلی نویسنده قدری هستن، یه نکته درباره کلیت کتابای میدگارد اینه که... به این خاطرر با هری پاتر مقایسهش میکنم چون توی یه نظر نمیدونم برای کدوم یک از کتابا خوندم که از هری پاتر هم بهتره و این اصلا برام خوشایند نبود که یه کتاب بهتر از کتاب محبوبم تلقی بشه، به هر حال، به نظرم تا حدودی از هری پاتر هم الهام گرفته شده، اما خلاقیتهای ظریفی توی اونا دمیده شده و با ظرافت و مهارت یه چیز جدید ساخته، البته من میدگارد تحسین میکنم مجذوبش شدم و لذت میبرم ازش، اما میدونم در مقایسه با هریپاتر نه اون جازبه رو داره و نه اون قدرت کشش، اما این چیزی از ارزشهای میدگارد کم نمیکنه و یک کتاب فوقالعاده است که هر چی جلوتر میره قلمش فوی تر میشه و جذبهش بیشتر، یه مسئلهای با این قبیل کتابا دارم، این که وقتی میخونی، اسیرش میشی و ارزو میکنی هیچوقت تموم نشه، درحالی که هر قصهای یه پایانی داره و فقط قصهای که خدا نویسندهشه جاویدانه، یعنی قصه خود ما، چیزی خودمون میسازیم، با هر کاری که میکنیم، خب ما که بعد مرگ میریم به جهان دیگه، پس جاویدانیم دیگه، اما این داستانها یه جازبه منحصر به فرد دارن هر کدوم که ادم تسخیر میکنه، واردش میشه، چند روزی باهاش زندگی میکنه و بعد تموم میشه، اینو کجای دلم بذارم که بعد از پایان کتاب پنجم باید چیکار کنم نمیدونم.
خیلی دلم میخواد بدونم قدرت نویسندهها برای این قبیل داستانهای قدرتمند از کجا نشأت میگیره 😅🤭، قصه زیباییه و با این که تاکید میکنم جذابیتش کمتر از هریپاتره،
با اینحال فوق العاده ست، احساسات قویِ امیخته به غم کهتوی هری پاتر هست، این تفاوت بین هری پاتر ومیدگارده به نظرم، ممنونم✨.