نظر محمد کاظمی برای کتاب میدگارد 5: آخرین فرزند زمین

شکل داستان به گونه‌ای نوشته شده که در هر جلد از کتاب می‌تونی دشمن یا قدرت‌هایی رو اضافه کنی که در کتاب‌های قبلی هیچ اسمی ازشون وجود نداره چون که داستان منطقی پشتش نیست شخصیت‌ها با یک اشاره کوچک یا هاله‌ای شبیه به خواب قدرت‌های باورنکردنی بدست می‌آورند بیشتر به این جورنوشتن نمیشه گفت نویسندگی به نظرم چسبندگی واژه مناسبی برای این کتاب‌ها باشه نویسنده از هر کتاب فانتزی یک ایده رو ور داشته و گذاشته تو کتاب، با خلق صحنه‌های جنگی که معلوم نیست قدرت جادوییش از کجا اومده قصد داره سر مخاطب رو از ضعف منطق داستانی دور کنه خب مخاطب مناسب برای این جور کتاب‌ها نوجوان‌های دوازده سیزده ساله است که از صحنه‌های مبارزه بدون منطق هیجان زده می‌شن.