🍁 خیلی وقت بود که برای خوندنش هیجان داشتم. کتاب خیلی خوبی بود، هم قابل درک ترجمه شده بود و هم گویندگی خوبی داشت. البته که قطعا ورژن اصلی کتاب با اون طنازی‌های ادبیات‌اش بوده که این کتاب رو به یکی از بهترین‌های دنیا تبدیل کرده! به نظر من کتاب یه داستان کاملا عاشقانه بود، می‌خواستم بگم از اون عشق‌های اساطیری که اخر قصه به هم‌نمیرسن، ولی نه! من نمی‌تونم عشق اینگرید بگمن و بوگارد، رومئو و ژولیت و یا لیلی و مجنون رو با عشق جی گتسبی و دیزی مقایسه کنم! چراکه توی همه‌ی این موارد واقعا عاشق و معشوق همدیگر رو می‌خواستن. ولی توی این داستان به نظر من دیزی شخصیتی سست پایه داشت که خیلی سریع از عشق واقعی و خالص گتسبی فارغ شد!!
وقتی کتاب رو تموم کردم، حس‌های خیلی زیادی رو به طور همزمان داشتم! قصه خیانت‌های زیادی رو از آدم‌های مختلف به تصویر کشید، ولی به نظر من بدترینشون خیانت دیزی به گتسبی بود. دلم برای گتسبی خیلی سوخت! شخصیت باوقار و سنجیده نیک رو تحسین میکردم. ایده‌ال گرا بودن گتسبی و جلالی که داشت، چشم نواز بود، البته که تنهاییش هم بزرگ بود! دیزی منو یاد کلمه‌ی انگلیسی dizzy می‌نداخت که به معنی گیج و‌سردرگم بود. این شخصیت واقعا بین زندگی یکنواختش با تام و عشق نافرجام جوونیش با گتسبی گیج شده بود. (خودش هم نمی‌دونست چی میخواد!) اون بین هوس خودش و عشق واقعی گتسبی سردرگم بود، و نهایتا هم آخر قصه به نظر من سیاه‌ترین شخصیت، حتی سیاه تر از قاتل گتسبی و یا تام شوهرش بود! گتسبی توی جوونی از جنگ جهانی دوم ضربه خورد و با غیبتش دیزی رو از دست داد و پایان قصه هم از شوهر دیزی و دیزی ضربه خورد. تنها کسی که واقعا باهاش دوست و صادق بود نیک بود، پدرش هم برای اون سوگواری نکرد و به فکر منفعت خودش بود.
وقتی کتاب رو تموم کردم، حس‌های خیلی زیادی رو به طور همزمان داشتم! قصه خیانت‌های زیادی رو از آدم‌های مختلف به تصویر کشید، ولی به نظر من بدترینشون خیانت دیزی به گتسبی بود. دلم برای گتسبی خیلی سوخت! شخصیت باوقار و سنجیده نیک رو تحسین میکردم. ایده‌ال گرا بودن گتسبی و جلالی که داشت، چشم نواز بود، البته که تنهاییش هم بزرگ بود! دیزی منو یاد کلمه‌ی انگلیسی dizzy می‌نداخت که به معنی گیج و‌سردرگم بود. این شخصیت واقعا بین زندگی یکنواختش با تام و عشق نافرجام جوونیش با گتسبی گیج شده بود. (خودش هم نمی‌دونست چی میخواد!) اون بین هوس خودش و عشق واقعی گتسبی سردرگم بود، و نهایتا هم آخر قصه به نظر من سیاه‌ترین شخصیت، حتی سیاه تر از قاتل گتسبی و یا تام شوهرش بود! گتسبی توی جوونی از جنگ جهانی دوم ضربه خورد و با غیبتش دیزی رو از دست داد و پایان قصه هم از شوهر دیزی و دیزی ضربه خورد. تنها کسی که واقعا باهاش دوست و صادق بود نیک بود، پدرش هم برای اون سوگواری نکرد و به فکر منفعت خودش بود.