نظر پونه برای کتاب کتابخانه‌ی نیمه شب

خیلی دوسش دارم، اروم می‌کنه؛ هر چند شاید دو روز دیگه یادم میره، ولی موقتا احساس زندگی و زنده بودن رو بهم برگردوند، حسرت‌ها چیزی که باید براشون به یه درک برسیم تا ما رو نشکنن، زندگی همینه، میریم جلو، یاد می‌گیریم و ادامه میدیم، یه بازیه، اشتباه می‌کنیم، که کاملا عادیه، با اون اشتباه نجنگیم، درسی که ازش می‌گیریم باارزش‌تره، و شاید پیروزی ما همون اشتباهه که به چشم ما اشتباه میاد.
دنیاهای موازی چیز عجیبیه، خوشایند نیست، نورا دختر شیرینی بود که همه چیزش رو از دست داد و بعد همه چیز رو به دست اورد، یه اشتباه کوچیکه، تو دوباره داری میری جلو، جلو‌ و جلوتر، خودت نباز، هر چند با ادامه دادن کم کم شکننده میشی، اما بذار به اونجا برسه، وقتی ازش عبور کردی، با قدرت ادامه بده، چیزی نیست، دووم بیار (به نظرم یکم بی رحمانه ست) هعی‌، نمی‌دانم چقدر محتویات کتاب رو دوست دارم مزخرف و چرت و پرت بدونم چون این کار بهم حس غالب شدن میده، اما جداً یه کتاب خوبه، و داستان قوی داره، یکی از کتابهای قوی و تاثیرگذار که زیاد بهش نیاز دارم، اگه دوس
ت دارید بخونید، دوست ندارید نخونید، در هر حالت پشیمون نمیشد، چون تا یه کتاب رو نخونید نمی‌فهمی چقدر ارزشمنده، و وقتی ارزش چیزی رو نمی‌دونی از دست دادن یا ندادنش، به دست اوردن یا نیاوردنش، داشتن با نداشتنش برات تفاوتی نمی‌کنه.