نظر Hadis Gholipour برای کتاب صوتی در انتهای کودکی

درود، داستانی تعمل برانگیز و جذاب داشت. در شروع، داستان با درد و کتک شروع می‌شد و این اتفاق باعث می‌شد که به شنونده شوک وارد شود و حواسش تا آخر داستان جمع باشد. در میانه‌های داستان از زندگی پسرک شخص اول بیشتر سخن می‌گفت و فلاش‌بک‌های درد آوری را شرح می‌داد و باعث می‌شد حس دلسوزی و همزادپنداری شنونده برانگیخته شود و او را از اتفاقاتی که ممکن است خیلی نزدیک انسان در حال اتفاق افتادن باشد آگاه کند. داستان طوری بود که با گذر هر ثانیه از آن شنونده را مشتاق‌تر و حریص‌تر برای ادامه دادن داستان می‌کرد. در بند پایانی داستان نیز از تصمیم آغشته به خشم پسرک سخن می‌گفت و اینکه چطور می‌تواند یک نفر راهی پیش پای انسان‌های نیازمند فرصت بگزارد که زندگی آن‌ها را دگرگون کند. پایان آن نسبتا باز بود و این بسیار به شنونده کمک می‌کرد که در مورد داستان و عناصر آن بیشتر فکر کند. صدا‌ها نیز تقریبا متناسب با نقش‌ها بودند و نمی‌شد خرده‌ای بر آن‌ها گرفت. ‌ای کاش تمام ما هم بیشتر حواسمان به دور و برمان باشد و بتوانیم مانند آن حاج آقای درون داستان باشیم. بسیار آموختم و لذت برم، سپاس.