نظر Hadis Gholipour برای کتاب بیمار خاموش

درود، کتاب بسیار جذابی بود. با این که چهارچوب جدیدی نداشت اما داستان به بهترین نحو پیش می‌رفت. اوایل داستان با گفتن اتفاقی که داستان حول آن می‌گشت آغاز شده بود و شواهد و مدارک و استدلال‌های موجود را برای خواننده بازگو می‌کرد و چندین صفحه اول به برسی آن رویداد و بیان اتفاقات و نتایج بعد از آن می‌پرداخت. میانه‌های داستان نیز از تلاش همه جانبه یک مرد دلسوز برای کمک به یک فرد آسیب دیده سخن می‌گفت و اینکه چگونه زندگی و اتفاقات این دو روی خود و یکدیگر اثر می‌گذاشت. این که نویسنده برای زن شخصیت اول، آلیشیا برنسن، دفترچه خاطراتی گذاشته بود و یاداشت‌های او را میانه‌های داستان می‌آورد بسیار داستان را جالب و غیر قابل حدس می‌کرد. نویسنده با آگاهی تمام، نام کوتاه و ملموس برای شخصیت‌های داستانش انتخاب کرده بود که خواننده به سادگی می‌توانست کاملا آن‌ها را با توصیف ظاهرشان و نقش‌ها و اعمالی که هر کدام در داستان داشتند تطبیق دهد و آن‌ها را به یاد بسپارد. اما دلیل اینکه یک ستاره کم دادم این بود که کل داستان از زبان اول شخص تعریف می‌شد و هنگامی داستان را می‌خواندیم که اول شخص اتفاقات را از سر گذرانیده بود و سپس آن‌ها را نوشته بود. پس هنگام خواندن آن‌ها زمان و تداوم اتفاقات دچار اشتباه می‌شد و نمی‌شد فهمید که کدام اتفاق در چه زمانی رخ داده است و این خیلی گیج کننده بود. اما داستان بسیار گیرایی داشت و نبض اتفاقات و هیجانات آن نمی‌افتاد و خواننده مدام ترغیب به خواندن می‌شد. اواخر داستان سطح هیجان و فشار بسیار بالا می‌رفت و آن جا بود که تمام آن اتفاقات داستان به هم ربط پیدا می‌کرد و پایانی تکان دهنده را می‌ساخت که خواننده را مدت‌ها پس از اتمام کتاب مشغول خود نگه می‌داشت. بسیار لذت بردم، سپاس.