نظر رضا برای کتاب پسرک، موش کور، روباه و اسب

نگاه کتاب به درون آدمهاست، ترسها و تردیدها رو نشان میده و اینکه چطور علایق خودمون رو بزرگ میکنیم همونطور که ترسهامون رو بزرگ میکنیم، بارها این جمله رو شنیدم که بزرگترین و سخت‌ترین نوع بخشش، بخشیدن خود است و تجربه کردم، کتاب نگاهی باز و بی پروا به سوالات یک کودک داره، کودکی که در درون ماست و شاید گاهی پنهانش میکنیم، از بروز دادن شیطنتهای این کودک در جمع دوستان هیچ واهمه‌ای نداریم اما از پرسیدن سوالات و بروز شکایتها و گله‌های این کودک میترسیم و گاهی این ترس رو به شکل فریاد یک انسان بزرگ بروز میدیم، دنیای پاک کودکی، پر از سوال که آلوده نشده و در روزمره گی مان گم شده.