یک تلفیق بسیار خوب و کوتاه... فلسفه، واقعیت، توصیف.... ادای احترام به زنی که حالا مرده.
داستان خیلی جذاب و عاشقانه‌ای هست اما باید با دقت خونده بشه خلاصه داستان: راوی داستان یک نقاش به نام بونارد که در سال 1947 مرده. به نظر میاد این یک نامه باشه که برای زن نوشته و ازش خواسته بعد از مرگش به زندگیش ادامه بده و شاد زندگی کنه. نقاش در اواخر مرگش یک درخت بادامو کشیده. این نقاشی از روی عکسی که زن در اشپزخانه از این درخت گرفته و برای نقاش فرستاده کشیده شده. زن نویسنده هست و گاهی اوقات به روستای آندرس میرفته و این درخت بادام هم در اون روستا بوده و زن عکس درختو تو کیفش نگه میداره. چون درخت زنو یاد نقاشی که حالا مرده میندازه و احتمالا زن و نقاش عاشق هم بودن. زن دستش درد می‌گیره و میره دکتر. دکتر بیخودی امپول تجویز می‌کنه چون از زنه خوشش اومده و عشقی بینشون شکل می‌گیره. داستان داره میگه حتا بعد از مرگ عزیزان باید زندگی کرد و دنیا زیباست و باید شاد زندگی کرد و از زندگی تا وقتی زنده
داستان خیلی جذاب و عاشقانه‌ای هست اما باید با دقت خونده بشه خلاصه داستان: راوی داستان یک نقاش به نام بونارد که در سال 1947 مرده. به نظر میاد این یک نامه باشه که برای زن نوشته و ازش خواسته بعد از مرگش به زندگیش ادامه بده و شاد زندگی کنه. نقاش در اواخر مرگش یک درخت بادامو کشیده. این نقاشی از روی عکسی که زن در اشپزخانه از این درخت گرفته و برای نقاش فرستاده کشیده شده. زن نویسنده هست و گاهی اوقات به روستای آندرس میرفته و این درخت بادام هم در اون روستا بوده و زن عکس درختو تو کیفش نگه میداره. چون درخت زنو یاد نقاشی که حالا مرده میندازه و احتمالا زن و نقاش عاشق هم بودن. زن دستش درد می‌گیره و میره دکتر. دکتر بیخودی امپول تجویز می‌کنه چون از زنه خوشش اومده و عشقی بینشون شکل می‌گیره. داستان داره میگه حتا بعد از مرگ عزیزان باید زندگی کرد و دنیا زیباست و باید شاد زندگی کرد و از زندگی تا وقتی زنده