نظر تی بانو ص دق برای نمایش صوتی پلیکان

آگوست استریندبرگ یکی از نمایشنامه نویسانی است که آثار برجسته‌ای از او مثل بسوی دمشق، پدر و... در تاریخ نمایشنامه نویسی به جا مانده است. ولی نباید انتظار داشت تمام آثارش به همان خوبی و با همان کیفیت باشد. این اثر از جمله آثاری است که تاریخ انقضاء‌اش رسیده و نمیشه به عنوان یک اثر ماندگار به آن نگاه کرد. صدا پیشه مادر بسیار خوش صداست، ولی طنازی کلامش ذهنم را بیشتر به شخصیت نامادری سوق میداد، نه مادر. جا داشت راجع به گذشته مادر و دوران کودکیش اشارات بیشتری شود. جای تعلیق بیشتری در نمایش وجود داشت که نویسنده صرفاً جهت پیشبرد داستان آن را نادیده گرفته یا در داستان ترجمه حذف شده است.