تو علم روانشناسی پدیده‌ای هست به اسم چراغ گاز، به این معنی که طرف مقابل رابطه، کم کم و شاید حتی ناخواسته تو ذهن طرف مقابلش نفوذ میکنه و به نحوی اونو کنترل میکنه که اون فرد همیشه خودشو مقصر میدونه.
با اینکه همیشه در ضمیر ناخودآگاهش این تفکر وجود داره که من تنها مقصر ماجرا نیستم، اما اون شستشوی ذهنی مانع از این میشه که طرف دست از سرزنش خودش برداره.
تو این کتاب، که یک رمان عالی و تاثیر گذار بود، ونسا دقیقا دچار این مشکل بود.
حتی من به عنوان یه خواننده گاهی گیج بودم واقعا ونسا یه قربانیه یا یه احمق!!
همش تصور میکردم اگه ونسا در ایران زندگی میکرد، هیچ همدردی و حمایتی نمیدید که هیچ، فقط سرزنش بود و سرزنش و سرزنش...
ونساهای زیادی تو کشورمون هستن که وضعیت بسیار وخیم تری از شخصیت این داستان دارن.
به امید برابری...
با اینکه همیشه در ضمیر ناخودآگاهش این تفکر وجود داره که من تنها مقصر ماجرا نیستم، اما اون شستشوی ذهنی مانع از این میشه که طرف دست از سرزنش خودش برداره.
تو این کتاب، که یک رمان عالی و تاثیر گذار بود، ونسا دقیقا دچار این مشکل بود.
حتی من به عنوان یه خواننده گاهی گیج بودم واقعا ونسا یه قربانیه یا یه احمق!!
همش تصور میکردم اگه ونسا در ایران زندگی میکرد، هیچ همدردی و حمایتی نمیدید که هیچ، فقط سرزنش بود و سرزنش و سرزنش...
ونساهای زیادی تو کشورمون هستن که وضعیت بسیار وخیم تری از شخصیت این داستان دارن.
به امید برابری...