نظر سحر خانی برای کتاب صوتی چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم

داستان هیچ نقطه اوجی نداشت
شخصیت اصلی خیلی غمگین بود و درگیر روزمرگی‌های زندگی و از طرفی پرداختن به جزییات تکراری (از پنجره به بیرون نگاه کردم، به گل نخودی نگاه کردم و...)
فقط صدای راوی بود ک داستان رو جذاب کرده بود.