نقد، بررسی و نظرات کتاب صوتی برخورد تمدن‌ها سر آسانسوری در پیاتزا ویتوریو - عماره لخوص

در تعجبم چرا اسم این اثر تاحالا به گوشم نخورده بود، واقعا جذاب بود، نوعی که صحنه ها را روایت میکرد و چیدمانشون کرده بود، جوری با صحبت هر شخص یک فرهنگ و فکر جدید به روت باز میشد، و خدای من آمدئو، تو واقعا کی بودی وسط این شلوغی؟ صادقانه پایان بندیشو دوست نداشتم. چون سراسر داستان مرموز و عمیق بود اما پایانبندی سرسری بنظر میرسید، چند فصل اول تو را میبره تو فاز فکری که اوو مرد تاریک خلافکار باش، اما فقط یکی، دوتا فصل دیگه که بگذره، آمدئو که بیشتر شناخته میشه التماس می کنی که نه تو خواهش می کنم کار تو نباشه، تو محشری و دوست ندارم آلوده شده باشی، و این دقیقا کارکرد قلم نویسنده را به تصویر می کشه، و کارکتر سازی فوق العادشو، امیدوارم خیلی بیشتر از این ها خوانده بشه

این کتاب را چندین بار گوش دادم. داستان را ساکنین عمارتی در شهر رم (و استفاده کنندگان آسانسور آن) نقل میکنند. راویان که از شهرهای مختلف ایتالیا و مهاجرینی آسیایی، عرب/آفریقایی، آمریکای جنوبی، اروپایی و ایرانی هستند نقل میکنند. در این ساختمان افراد با سوابق و خاستگاههای مختلفی زندگی میکنند و با هم روبرو میشوند. در این مکان سگی گم میشود و قتلی هم اتفاق می‌افتد و شرایطی پیش می‌آید که راویان به ارائه افکار و برداشتها و قضاوتهای خودشان در مورد دیگران بپردازند. این ارائه‌ها به خواننده کمک میکند تا تناقض ها را ببینند و به پیچیدگی روابط و تقابل انسانها از خاستگاه های مختلف توجه کنند. نژاد پرستی از آنچه فکر میکنید به شما نزدیکتر است.

یکی از کتاب‌های جالبی که امسال گوش کردم همین کتاب بود. یک موضوع مشترک که فکر می‌کنیم ما فقط با اون دست و پنجه نرم میکنیم، منظورم نژادپرستی هست.
این کتاب خیلی شیوا راجع به این مسئله صحبت کرده و از زاویه‌های مختلف و دید آدم‌های مختلف به این موضوع پرداخته.
بودن یک مرد ایرانی در اوایل داستان شما رو پیگیر میکنه که تا انتهای ماجرا رو پیش برید.
صدای راوی هم به داستان جذابیت میده، ترجمه هم روان بود.
از شنیدن این کتاب به هیچ عنوان پشیمان نخواهید شد.

سلام به همراهان کتابراه موضوع کتاب در مورد مهاجرانی هست که ایتالیا رو برای زندگی انتخاب کردن و تو مجتمعی که چند تا ایتالیایی هستش زندگی میکنن. کل ساکنان دارای دیدگاههای متفاوت در مرود زندگی، مهاجرت، تحصیل، کار و حتی آسانسور دارن!!! کتاب به ما یاد میده که در مورد دیگران به راحتی قضاوت نکنیم. در پیان از راوی عزیز تشکر میکنم بدلیل خواندن زیبا و روانش

داستان جذاب و جالبی بود. نوشتن از دردهای مهاجرت و به خصوص پناهندگی در قالب یک داستان، جذابه. و البته ژانر داستان، بیشتر درامه تا جنایی.

داستانی بدون محتوا، و گوینده هم انگار مجبور به اجرا
حیف وقت

دیدن یک موضوع از زاویه دید چندین نفر خیلى جالبه