نقد، بررسی و نظرات کتاب صوتی اولین آژانس کارآگاهی زنان - الکساندر مک کال اسمیت

من بر اساس نظرات مثبت دوستان این کتاب را خریدم و گوش دادم. متن داستان را به سختی می توان در دسته کتابهای جنایی گنجاند. کتاب روایت بسیار خوبی دارد. تقریبا مطمئن بودم قبلا کتابی با روایت راوی محترم گوش داده ام یا در دوبله فیلم صدای ایشان را شنیده ام به هر حال صدای دوست داشتنی و آشنایی دارند. از اینجا به بعد کامنت داستان را اسپویل می کند. ( طبق عادت این را نوشتم وگرنه داستان نکته خاصی برای لو رفتن ندارد) یک خانم میانسال سیاه پوست که تصمیم می گیرد ارثیه پدری را در راه باز کردن یک دفتر کارآگاهی خرج کند و به اولین کارآگاه خصوصی زن بوتسوانا تبدیل شود. روزمرگی های او و راه ناهموار کسب و کارش، زندگی خصوصی و کودکی دشوارش همگی از او یک زن سرسخت ساخته است. صد البته روایت خوب داستان مانع از این شد که قید گوش کردن را بزنم. روزمرگی های زندگی قهرمان داستان چندان جذاب نیست ولی بد هم نبود . یک نکته جالب اصرار نویسنده به خانم و آقا خطاب کردن قهرمانان داستان است که احتمالا جایگاه فرهنگی داشته. من یک اینفلونسر سیاه پوست را در اینستاگرام دنبال می کنم که یک تک آهنگ ma baker را در موقعیتهای مختلف در کنار خانواده با یک دسته جارو به جای میکروفن اجرا می کند. تمام مدت قهرمانهای این داستان را شبیه به او و خانواده اش تصور کردم که خالی از لطف نبود.

لذت بخش است که کتابی را از نویسنده‌ای که نمی‌شناسی انتخاب کنی و بفهمی انتخابت درست بوده. داستان لطیفی بود با ضرباهنگ آرام. در این کتاب در واقع با داستان‌های جنایی و کارآگاهی به آن صورت که از گذشته می‌شناسیم مواجه نیستیم. پیش از هر چیز در این کتاب نویسنده ما را به دل آفریقا می‌برد. به دل آفریقایی که سعی در مدرن شدن دارد و همچنان از دردهای عمیقی رنج می‌برد. یکی از این دردها خرافه و جادوگری است که نقطه سیاهی در فرهنگ آفریقا است. داستان‌های کتاب بسیار انسانی هستند و جهت آشنایی مختصر با آفریقا و کشور بوتسوانا مناسب می‌باشند. خوانش کتاب بسیار خوب بود. با سپاس از کتابراه.

کتاب خوبی بود، صدای گوینده عالی بود حال داستان خیلی خوب بود🥰جزو معدود کتابایی بود ک اینقدر حال خوب به ادم منتقل میکرد. تبعیض جنسیتی رو خیلی روان لابلای کتاب جاداده بود. اصلا از خوندنش خسته نشدم. دوسداشتم بازم ادامه پیدا کنه🥰

با شنیدن این کتاب تصمیم گرفتم منم برم کتاب بنویسم. اونم چنتا. اگه یه کتاب میتونه انقدر سطحی، انقدر ساده و انقدر پیش پاافتاده باشه پس منم میتونم نویسنده بشم و کتاب بنویسم. ناراحت از پولی هستم که بابت این کتاب دادم

دوبار از ابتدا شروع کردم و سعی کردم زمان بدم شاید برام جذاب بشه، اما اصلا دلم نخواست براش وقت بزارمصدای راوی خوب بود اما لحن یکنواخت و بدون احساسشون فقط برای گوش کردن زمان خواب مناسب ست

داستان قشنگی بود، یه مخالفت ساده و آروم ولی موثر با سنت‌های ضد زن جوامع، تابوشکنی رسم نانوشته‌ی زن‌های خیلی زیبا برای رمان ها

به عنوان یک اثر سرگرم کننده بد نبود، البته از سبک نوشتن نویسنده میشه فهمید تازه کاره و بعدها میتونه آثار بهتری رو بنویسه.

سبک کتاب آروم بود. هیجان کتاب‌های کارآگاهی رو نداره و آدم رو میخکوب نمی‌کنه. آروم آروم پیش میره و جالبه.

من با فرهنگ ان قسمت از دنیا زیاد راحت نیستم، جذبم نمیکنه

داستانی زیبا و زنانه از آفریفا

جذاب و بامزه بود