انقدر زیبا بود که دلت نمیخواست تموم بشه... انقدر عباس معروفی قلمش قشنگه که احساس میکنم منم یکی از شخصیتها بودم. باهاشون زندگی کردم و سختی کشیدم و مردم.
گویندگی عالی بود و منم گول گوینده را خوردم و این داستان مزخرف و وقت تلف کن را گوش دادم. افسردگی میاره بدون هیچ نکته آموزندهای و تمام چرت و پرت. به دور از اخلاقیات یه زن متاهل مسلمان
کی باورش میشه اون آدم ساده و خاکی و بی ادعا اینجوری بنویسه؟ مو به تن آدم سیخ میشه، سمفونی مردگان بی نظیر، اما سال بلوا عالی بود.